Bardzo dobrze powiedziane. Gdy pada pytanie czy Yang jest szczęśliwy to odpowiada że nie wie czy to pytanie do niego. Czasem sam się zastanawiam czy to pytanie jest w ogóle dla nas? Skoro tak biegniemy za wszystkim, nie mając czasu na emocje, na wspomnienia, na tęsknotę, na dostrzeganie rzeczy drobnych. Stajemy się coraz bardziej jak maszyny - podczas gdy staramy się upodabniać maszyny do ludzi. Paradoks. Przez to wszystko, co robimy, pozbawiamy się możliwości cieszenia się drobiazgami i życiem w ogóle.

Coś w tym jest. Ale ta odpowiedź Yanga świadczyła bardziej o tym, że jest zwyczajnie pogodzony ze swoim losem. Z tym, jaka była jego misja w tej rodzinie, z tym że jest tylko robotem, i mimo że mógłby udowodnić to, że potrafił czuć, to zachował ten fakt tylko dla siebie samego, robiąc z tej dziewczyny tajemnicę nawet przed bliskimi. Właśnie to świadczy że zaakceptował to kim jest, nie próbując tego zmieniać i nic nikomu udowadniać. W końcu dla innych był tylko robotem

"Skoro tak biegniemy za wszystkim, nie mając czasu na emocje, na wspomnienia, na tęsknotę, na dostrzeganie rzeczy drobnych. Stajemy się coraz bardziej jak maszyny - podczas gdy staramy się upodabniać maszyny do ludzi. Paradoks. Przez to wszystko, co robimy, pozbawiamy się możliwości cieszenia się drobiazgami i życiem w ogóle."

Świetnie napisane!

To jeden z wielu fragmentów tego filmu, który był zlepkiem takich myśli z danymi o świecie przedstawionym. Fabuła filmu otwiera sobie wiele ścieżek ale z żadnej nie korzysta, nie rozwija wątku.

Tylko totalny gupek może nazwać to cuś świetnym

A wiesz, że możesz mieć odrębne zdanie i nie obrażać tych, od których to odrębne zdanie masz? Miej trochę więcej empatii i szacunku do innych ludzi, świat będzie odrobinkę lepszy.

Piękny, poetycki film. Musi trafić w odpowiednią strunę, wtedy efekt będzie rewelacyjny, jak u mnie. Jeśli nie trafi, to głównie znuży, znam kilka takich przykładów. Warto być w tej pierwszej grupie.