Recenzja filmu

Kraina Tygrysów (2000)

Wojna jest rzeczą straszną i to wie każdy. Jednak jak straszne jest przygotowywanie się do niej? Tego już prawie nikt nie wie. Szeregowy Roland Bozz znajduje się w oddziale żołnierzy, który wkrótce ma zostać wysłany do Wietnamu. Bozz jednak nie potrafi się do wszystkiego przystosować i często się buntuje. Nikt nie potrafi zrobić z niego posłusznego żołnierza. W oddziale poznaje szeregowego Jima Paxtona, który staje się jego przyjacielem. Ostatni tydzień przed Wietnamem żołnierze spędzają w "Krainie Tygrysów". Jest to miejsce, w którym nikt nie chciałby się znaleźć, gdyż ćwiczenia szkoleniowe są tam istnym horrorem. Joel Schumacher, reżyser filmu, nie pokazał heroizmu żołnierza na wojnie, lecz jego świat przed wojną. Ludzie do wojska dostali się w różny sposób, jednak prawie każdy pragnie wkrótce ucieczki. Nikt nie może wytrzyma presji na ćwiczeniach, więc albo uciekają, albo uświadamiają sobie, że zginą. I na tym polega właśnie piękno tego filmu. Ukazuje jak sprzeczne uczucia miotają ludźmi, którzy lada chwila maja iść na wojnę. Główną role szeregowego Bozza odegrał w filmie Colin Farrell, który według mnie zagrał idealnie. Oglądałam z nim wiele filmów i jego gra równie dobra była jeszcze w filmie "Telefon". Może nie wszyscy tak uważają, ale wyraził wszystkie uczucia, jakie miały "motać", głównym bohaterem. Szeregowego Paxtona zagrał Matthew Davis, który może być znany z filmu "Legalna blondynka". Zupełnie inną role grał w "Krainie Tygrysów" w porównaniu z "Legalną blondynką" a mimo to poradził sobie z nią równie doskonale jak Colin Farrell. Tak więc polecam ten film wszystkim, gdyż filmów o wojnie było dużo, a filmów takich jak ten o uczuciach żołnierzy przed wojną zdecydowanie mniej.